یکی از حقایقی که باید با آن کنار بیاییم اینست که هیچ‌وقت نمی‌توانیم همه‌ی کارهایی را که دوست داریم انجام دهیم و همه‌ی چیزهایی که دوست داریم بدانیم را یاد بگیریم. زمان بر همه‌ی ما می‌وزد و سلول‌های بدن‌مان را پیر می‌کند. یک روز هم، اگر خوش‌شانس بوده باشیم و بلایای طبیعی و دیگر اتفاقات ناگوار جان‌مان را نگیرند، مجموعه‌ی این سلول‌ها قابلیت حفظ حیات را از دست می‌دهند و جان خواهیم سپرد.
اما شاید راه فراری هم وجود داشته باشد. آیا می‌شود نمرد؟ یا می‌شود پس از مرگ دوباره زنده شد؟ احتمالاً شما هم مثل من دوست دارید بدانید که انسان در آینده‌ی دور چه می‌کند و فن‌آوری به کجا می‌رسد.
همین الان، در بیابان‌های آریزونا ۱۴۷ مغز و بدن در نیتروژن مایع منجمد شده‌اند به این امید که یک روز دوباره احیا شوند. شرکتی با نام «بنیاد توسعه‌ی عمر الکور» در ازای دریافت مبلغی، بدن افرادی که به ادامه‌ی زندگی امیدوارند را در دمای بسیار پایین منجمد و از آن نگهداری می‌کند تا هر وقت علم به جایی رسید که بتواند سلول‌های آنها را ترمیم کند یا بتواند آگاهی آنها را به واسطه‌ی دیگری منتقل کند، به انجماد آنها پایان دهد. این شرکت در ازای حفظ مغز مبلغ ۸۰ هزار دلار و در ازای حفظ کل بدن ۲۰۰ هزار دلار از فرد دریافت می‌کند و با او قرارداد می‌بندد.
فلسفه‌ی تشکیل این شرکت و خدمتی که ارائه می‌دهد، شاید شبیه داستان‌های علمی‌تخیلی و حتی خنده‌دار به نظر بیاید. اما با وجود پیشرفت‌های اخیر علوم اعصاب، علی‌الخصوص در زمینه‌ی کانکتومیکس، انسان به فکر فرو می‌رود که شاید روزی افرادی که برای منجمد کردن بدنشان در الکور ثبت نام کرده‌اند، بر سر قبر ما بایستند و به غفلت‌مان بخندند.
در مطلب دیگری، راجع به کانکتومیکس و پیشرفت‌های اخیر آن، خواهم نوشت.
سایت بنیاد توسعه‌ی عمر الکور:
http://www.alcor.org/
