بیشتر از ۴۰ سال بود که ۵۷۶۱ متر بالاتر از سطح دریا، در چال قله‌ی دماوند، لاشه‌ی دو گوسفند خودنمایی می‌کردند. معلوم نیست که این لاشه‌ها چه طور به قله رسیده بودند، اما شده بودند نماد قله و هرکس به بالاترین نقطه‌ی دماوند می‌رسید با آنها عکس یادگاری می‌گرفت.
چند روز پیش ویدئوی هولناکی دیدم از افرادی که با چهره‌ی پوشیده این لاشه‌ها را به آتش کشیدند و نماد دکتر مصدق را که یک گروه کوهنوردی به قله رسانده و در آنجا نصب کرده بود، با سبعیت هر چه تمام‌تر خرد کردند و از آن فیلم هم گرفتند!
تحلیل این قضیه برای من به شدت دشوار است. اینکه کسی با قصد به آتش کشیدن لاشه‌های بی‌آزار، چهارلیتری ماده‌ی آتش‌زا را در کوله‌اش بگذارد و راه قله‌ی سخت و شکوهمند را در پیش بگیرد، به نظرم یک پدیده‌ی روان‌شناختی به حساب می‌آید.
