آشنایی من با نیل دگرس تایسون از طریق مجموعه‌ی مستند تلویزیونی «کیهان: ادیسه‌ی فضازمانی» (Cosmos: A Spacetime Odyssey) صورت گرفت که در سال ۲۰۱۴ پخش می‌شد. این مجموعه‌ی تلویزیونی با زبانی ساده و با شیوه‌ای بسیار دلکش به شرح موقعیت زمین در کیهان و تاریخچه‌ی علم می‌پرداخت و ادامه‌ای بر مجموعه‌ای با نام «کیهان: سفری شخصی» متعلق به کارل سیگن بود. اگر به اخترفیزیک علاقه‌مندید و مثل من زیاد از خواندن رفرنس‌های پرمعادله‌ی فیزیک دل خوشی ندارید، توصیه می‌کنم که این مجموعه‌ی تلویزیونی را تماشا کنید.
اما اگر هم در دسته‌ی گفته شده می‌گنجید و هم وقت زیادی ندارید، خبر خوبی برایتان دارم. سال گذشته تایسون کتابی نوشت با نام «اخترفیزیک برای آنهایی که وقت ندارند» (Astrophysics for people in a hurry) که در نظرسنجی خوانندگان سایت گودریدز هم به عنوان بهترین کتاب علمی سال شناخته شد. کتاب جمع و جوری است و حدوداً صد صفحه دارد. مفاهیم به ساده‌ترین شکل ممکن نوشته و توضیح داده شده‌اند. به علاوه شوخ‌طبعی تایسون و مثال‌های طنز او، مانع خستگی‌تان می‌شود.
موقعیت زمین در کیهان، ماده و انرژی تاریک، نسبیت انیشتین، فضای میان‌ستاره‌ای و… از جمله موضوعاتی هستند که در این کتاب پوشش داده شده‌اند. تایسون در نهایت در فصل آخر به گمانه‌زنی و تعمق راجع به بشر و دغدغه‌های او می‌پردازد که بیش از همه چیز یادآور «نقطه‌ی آبی کم‌رنگ» از استاد او، کارل سیگن است.
تا آنجایی که می‌دانم «اخترفیزیک برای آنهایی که وقت ندارند» به فارسی ترجمه نشده است. نسخه‌ی الکترونیکی کتاب به زبان انگلیسی را می‌توانید از کانال تلگرام دانلود کنید اما خواهش می‌کنم که اگر برایتان مقدور است، نسخه‌ی اصلی کتاب را خریداری کنید.
